Każdy kraj ma jedno takie miasto, które przyciąga spojrzenia, daje początek historiom i mitom. Takim miastem jest MARRAKESZ. To stara, blisko tysiącletnia, położona u stóp gór Atlas pierwsza stolica królestwa, od której Maroko wzięło swą nazwę.

Od ochrowej barwy murów nazywane Czerwonym Miastem. Przez podróżnych i kupców zwane Bramą Południa, bo tędy wiodły wielkie szlaki handlowe. Założone przez Berberów, nomadów z pustyni. Od wieków przybywali tu, by handlować i słuchać opowieści z dalekich stron. Choć Marrakesz to przeciwieństwo pustyni: mury, bramy, wąskie uliczki i zaułki. Gwarne, kolorowe suki. Riady, pałace i ich cieniste. Strzeliste minarety i nawoływania muezzinów. Bajarze i magowie. Marrakesz to nieustanny ruch i rozedrganie. Zachwyca i wciąga niczym wielki wir. To miasto o stu twarzach. Berberowie i Arabowie, Żydzi, Andaluzyjczycy i Afrykanie, Francuzi i Hiszpanie przybywali tu od wieków: z armiami i karawanami, możni i zniewoleni. Przynosili swoje religie i języki, zwyczaje i tradycje, swoje stroje, muzykę, potrawy. Marrakesz jak wielki port przyjmował ich, gościł i wchłaniał. Stąd jego niezliczone twarze i barwy. Marrakesz to nieustanny taniec starego z nowym. Kunszt mistrzów rzemiosła i awangardowi artyści. Tadżiny w glinianych czapkach i krewetki w winie. Średniowieczne riady medyny i multimedialne pokazy na M Avenue. Muzyka gnawa i rap. Jednak wszystko, czy stare czy nowe, ma charakterystyczną nutę, posmak, kształt. Coś wspólnego i rozpoznawalnego. Trudno to wytłumaczyć i trudno nazwać. Jest jak ras al hanout: tutejsza mieszanka przypraw i ziół, którą każdy kupiec komponuje trochę inaczej, a jednak zawsze nadaje potrawom ten sam charakterystyczny smak i aromat. Coś niepowtarzalnego i nie do zapomnienia.

Data: Sobota, 09.08.2025, 16:00